Yıllarca birlikte uyuyup uyandığın, sarılıp ağladığın, kimseye anlatamadığın derdini tasanı onlarla paylaştığın yada sevinçten havalara uçmak istediğin günlerde tutup kolundan onları havaya uçurduğun birileri vardır elbet hayatınızda. Yoksada olmalı. Olunca daha kolay bişeyler çünkü.
Ama gün geliyo işte büyümek zorunda kalıyosun insanların gözünde. Çünkü bazı arkadaşlar hala hayatınızda göz önünde olunca büyümüş görmüyolar sizi . Çünkü büyümekte tamamen görsel şov bazen. Önemli olan aslında içimizdeki çocuk büyüdümü gerçekten, buna bakan yok tabikide. Hayatımızdan bu arkadaşları çıkarmamız yetiyo gibi.
Ama öyle kolayda çıkarılmıyo işte. Göz önünde olmaması yeterli sorunsuz hayat için.
Üstte büyümüş halimiz altta çocukluğumuz uyuyor. Orda olduklarını bilmekte yetiyor. Kimse görmesede orda olmaları güç veriyor insana..
Bazayı ve çocuksu duyguları havalandırdıysak ozaman nevresimleri değiştirip ev işlerine kaldığımız yerden devam edebiliriz demektir. Çokta şey yapmayın yani..
