Bazen herşey zorlaşır, bazen olur yani öyle şeyler. Ne olduğunu anlamadan, neden bizim başımıza geldi onca insan arasından diye kendimize konduramadan büyük büyük acıların yükünü taşırız. Kaldıramayız, dayanamayız, yaşayamayız sanırız. Ama illaki bi yolu vardır yaşama tutunmanın. Bazen biri, bazen bi olay sebep olur, ışık olur insana. Yeni bi sayfa açmak diil belki ama kaldığımız yerden yazmaya devam edebilmenin yolunu öğreniriz. Buna vesile olan birisi varsa işte o en kıymetlimizdir o vakit.
Mevlana çağırınca kitabıda böyle bi kitaptı işte benim tarafımdan anlaşıldığı üzere. Bildiğimiz Mevlana sözlerini “hayat devam etmeli herşeye rağmen” mesajı veren bir hikayenin içinde tekrardan okuduk.
Güzeldi evet ama Serdar Özkan’ın daha önceki kitaplarını daha çok sevmiştim açıkçası, bu onlar gibi değildi pek. Yinede okunabilirliği mümkün bir hikaye. Ozaman okuyun ne diyim daha..
