Aklımın iplerini saldım..

Bir kitabın daha sonuna geldim. Çok uzun süre önce başladığım ama nedense çok fazla sarmadığı için ağırdan alıp okuduğum bir kitap oldu.

İsmine ve bazı yorumlara bakaraktan alırken böyle daha deli dolu eğlenceli bir kitap gibi gelmişti. Ama daha çok kişinin kendiyle iç hesaplaşması, doğruyu bulma adına kendi kendisiyle çelişen duygularını dile dökmesi tarzında ilerleyen bir kitaptı. Bol bol toplumsal, ve ruhsal yönlere dair mesajlar içeriyordu.

Kötü diyemem tabiki ama çokta sevemedim. Galiba bu tarz kişisel gelişim kitaplarından hoşlanamıyorım. Birilerinin hayatın tüm zorluklarını aşmış, tüm tecrübeleri edinmişte bize nasihat veriyor halleri bana çok ilgi çekici gelmiyor. Sonuçta herkesin yaşantısı birbirinden çok farklı. Yaşamadan bilinmiyor gerçeği çok doğru. Aynı olayı yaşayabiliriz ama ikimizdede aynı etkiye yol açmaz, aynı şekilde yaralamaz. O yüzden bu işler öyle olmuyo be gülüm..

Ama sevdiğiniz bir tarzsa tabikide tavsiye ederim. Buda zevk meselesi sonuçta. Kitap kötü olduğundan ötürü değil bu yazdıklarım yanlış anlaşılma olmasın lütfen. Saygılar..